bruiloften, ziekenhuis en evaluasie

Oke. Weer een week voorbij. De dagen gaan langzaam, de weken gaan snel. Het was opzich een rustige week maar nadat ik in mn dagboek-archief keek niet helemaal; woensdag was namelijk het grote hindi feest! Al dagen was er muziek en vlaggen in het kleine dorpje maar toen was de openingen van de tempels daar. We liepen met de jongens naar school en kwamen een enorme stoet mensen tegen; vrouwen gekleed in de meest fleurige saries (omwikkeljurken), mannen in traditionele kleding(een witte kilt’) en er waren palmbladen en bloemen en ik kan het niet omschrijven maar echt indiaas. Wij mochten er alleen niet in 😦 Welll mochten we er bij yemawadi, de kok in. Zij gaat niet meer bij ons koken, en we missen haar ontzettend.-Helemaal volgestopt met lekkers dus.(;

En we hebben vrijdag de evaluatie gehad met Fr. Majella! We hadden het natuurlijk voornamelijk over hoe fijn het hier is, maar ook hoe we het aan gaan pakken om les te geven en nuttig te zijn voor dit project. Dus vol nieuwe ideeen liepen we de deur uit. We hebben nu ook al de engels test gegeven, om het niveau van de jongens te peilen en de eerste les gegeven! Ze waren veel enthousiaster,nu ze wisten dat hun engels echt werd ‘bijgehouden’. En/maar we snappen nu de opmerkingen ‘je moet echt wennen aan de indiase cultuur’. Ja, ja zeker. Het is het onbegrip van; maar onze manier is toch de waarheid, de enige juiste? Hahaa neee elsje.

Na de evaluatie gingen we naar aan bruiloft (:
Jaja, dat is hier heel normaal én openbaar (okeoke officieel de receptie) De familie sparen jaren lang voor dit ene grote moment, huren meerdere verdiepingen van een groot gebouw af en geven een feest met muziek, een show, avondeten voor iedereen én een fotoshoot met het bruidspaar. ‘Het mag wat kosten’. Dit waren sponsers, die een keer eten hadden gegeven aan de jongens, en ons hadden uitgenodigd. Het zag er prachtig uit, voornamelijk de bruid (zoo jaloeers ). En er kwam nog een gave dansshow! Genieten (: – Maandag was er nóg een receptie, nog groter) van de dochter van onze kokkin Vani. Dat was dubbelgenieten, maar niet veel anders (;. Hier helpen de ouders nog steeds met het kiezen van een partner, waardoor de sfeer iets anders is van deze feesten –zeker niet ongezellig, maar meer    formeel. Het bruidspaar zegmaar wel van elkaar afblijven(;

Verder ben ik bij het ziekenhuis geweest! –woo wat
heftig wat was er?!?! – ik had een splinter (; Een kleintje, maar onder m’n voet en ik kreeg hem er maar niet uit. We gingen naar een sisters-ziekenhuis, hier krijgt Father Majella natuurlijk voorrang en de goverment hospitals zijn gewoon minder goed. De sisters waren heel lief, maar de injectie minder. Auuww.

Met mij (els) gaat het wel goed; we gaan vooruit!: m’n portofolio is
net opgestuurd voor feedback,  de ideeën voor de lessen hier worden werkelijkheid en ik heb zowaar daglicht in mn kamer (heeft hele grote invloed). Wel mis ik het nederlandse eten soms. Maarr gelukkig hebben we zondag oats gekocht! (Father Majella is erg lief) Dus ik kan weer nederlandsehaver eten *hinnik hinnik.

Het zijn fijne dagen, na de evaluatie voelt het alsof het nu echt begonnen is. En we zijn tripjes aan het plannen! Dus wie weet zitten we over een tijdje wel aan het zwembad (;